Eerste tekenen van lente in het Vliegenbos

Zondag 10 maart 2013 - Het W.H. Vliegenbos is het oudste stadsbos van de gemeente Amsterdam. Een loofbos, met bijzonder veel iepen en essen. Volgens Wikipedia misschien wel het grootste iepenbos in West-Europa. Het bos werd 100 jaar geleden aangelegd voor recreatieve doeleinden. Later werd het erkend als buffer voor de industrie van Ketjen. Het Vliegenbos heeft inmiddels een stichting die zich inzet voor het behoud van het bos. Deze werd opgericht in 2002 toen woningbouw dreigde. De dreiging is weg, de stichting bleef bestaan.

Van vroeger weet ik dat er in het Vliegenbos van alles te doen was voor kinderen. We gingen er vaak heen tijdens schoolvakanties of om naar de scouting te gaan. Maar toen mijn zus een keer thuiskwam met het verhaal dat een man zijn jas voor haar had opengedaan (ze had een originele potloodventer gezien), verklaarde mijn moeder het Vliegenbos voor ons tot verboden terrein. Later fietste ik er wel doorheen op weg naar de tennisclub of om af te steken naar de Meeuwenlaan. Maar het is nooit een favoriete plek geworden. En dat moest een keer veranderen!

Vandaag organiseert het IVN (Instituut voor natuureducatie en duurzaamheid) een rondleiding door het Vliegenbos. Dat lijkt mij een mooie aanleiding om het bos te leren kennen. Met de gids voorop lopen we de paden af, op zoek naar nieuw groen en ontluikende knoppen. Dan blijkt dat er behoorlijk veel te ontdekken valt; je moet alleen goed kijken. We vinden van alles: kortstmossen, paddenstoelen (elfenbankjes, judasoor, zadelzwammen), de opkomst van daslook en speenkruid en natuurlijk allerlei knoppen aan bomen en struiken. Ondanks de kou raak ik ervan overtuigd dat het Vliegenbos een bestemming is om vaker heen te gaan. De ene helft is parkachtig, de andere helft wat wilder. Verdwalen kun je er niet (hoewel, als wij een vers hakselpaadje aflopen, zijn we mooi onze oriëntatie kwijt…). Geef het bos nog een weekje zon en alle knoppen spatten open.

www.ivn.nl        www.vliegenbos.info