Luisteren naar Remco Daalder

Zaterdag 30 maart 2013 - Sinds ik dit blog ben gestart, ben ik natuurlijk gespitst op initiatieven die het vermelden waard zijn. Om de keuze te bepalen heb ik mezelf een aantal voorwaarden gesteld: ik moet het wandelend of fietsend kunnen bereiken, het moet low budget zijn, en ik moet er zelf zin in hebben. Zo bekeek ik voor dit weekend de evenementenagenda van stadsdeel Noord. En daar zag ik dat stadsecoloog Remco Daalder in bibliotheek Nieuwendam vandaag een lezing houdt over de natuur in Noord, naar aanleiding van zijn boek ‘Natuurlijk Amsterdam’. De lezing bijwonen is gratis, zijn boekje natuurlijk niet. Ik ben benieuwd naar wat hij te vertellen heeft en meld me aan.

En deze bijeenkomst valt me niet tegen! Het is leuk. Remco Daalder vertelt zeer onderhoudend. Nadat hij heeft uitgelegd wat het beroep van stadsecoloog precies inhoudt, gaat hij in op wat er zo leuk is aan stadsnatuur. Zijn betoog spitst zich toe op de natuur in Noord. Wat maakt deze zo uniek? Dat is dat Noord ingeklemd ligt tussen rijke natuurgebieden. In het noorden: Waterland, dit gebied heeft de hoogste weidevogeldichtheid ter wereld (leuk weetje!). In het oosten: het IJmeer, een Europees natuurreservaat met 14 (!) soorten eenden. Ten zuiden: het IJ, dat zowel zout water als zoet water herbergt (wist ik ook niet). Het zoute water is zwaarder, dus diep in het IJ zwemt haring, zalm, kabeljauw. En in de zoetere bovenlaag vind je snoeken en brasems. Voor de kust ligt de Hoeckelingsdam waar duizenden meeuwen en sternen broeden. Volgens Daalder een groot succes: “een stukje waddengebied, maar dan vlakbij”. En dan heb je nog de groenstroken (“die de 13 dorpen in Noord van elkaar scheiden”), het Vliegenbos (“waar de natuur de grootste attractie is”) en de Noorder IJplas (“met glashelder water”).

Kortom, ik wist al dat Noord bijzonder is, maar wat is het toch leuk om dat nu van een stadsecoloog te horen…

www.noord.amsterdam.nl/actueel/evenementenkalender

Via Zunderdorp naar Broek

Donderdag 21 maart 2013 - Op de dag dat de lente officieel start, is het nog steeds rond het vriespunt. Ik kan me niet herinneren dat we zo’n lange winter hebben gehad. Toen ik met deze blog begon, ging ik ervan uit dat het al snel mooier weer zou worden. Het loopt even anders. Geen probleem. Ik ga wandelen en kies voor een route die ik al eerder heb gelopen: van Zunderdorp naar Broek in Waterland. Dat betekent vrije zichten, mooie luchten en je hoofd leeg maken. Daar heb ik vandaag zin in.

Ik loop de Beemsterstraat uit, volg in Zunderdorp de Middenlaan en ga aan het eind bij de t-splitsing rechtsaf. Het kan niet missen. Ik kom vanzelf langs zorgboerderij ‘Ons Verlangen’ van de familie Disseldorp, een officeel ‘Rust’-punt. Uniek is de melktap (nu helaas buiten bedrijf) waar je verse, ongepasteuriseerde melk kunt kopen. Gekoeld, zo uit de machine. Een prachtige uitvinding. Zodra het lekker weer wordt, gaat ook de ijstuin open.

Even later koppelt het fietspad zich los van de weg en loop ik helemaal alleen. Dit is heerlijk wandelen. Niets te zien dan weiland, water, laaggelegen polder en hoger liggende dijken. Het is bladstil, elk vogelpiepje komt rechtstreeks bij me binnen.  Als je wilt nadenken over het leven, dan is dit de plek om dat te doen. Als het fietspad de eerste huizen nadert, kan ik kiezen: of rechtsaf en via het dorp naar het centrum (is ook leuk). Of het bruggetje over en het fietspad volgen onderaan de dijk. Dat laatste doe ik. Voor nog een stukje extra rust.

Als ik Broek in Waterland aankom, schijnt eindelijk een waterig zonnetje. De Witte Swaen lokt (appeltaart? pannenkoek? ze zijn open…), maar ik verman mezelf. Ik ben nu anderhalf uur onderweg en neem de eerste bus terug naar het Buikslotermeerplein. Het is mooi geweest voor vandaag.

www.zorgboerderijamsterdam.com

 

 

 

Nieuw in Noord: een ijssalon

Zondag 17 maart 2013 - Het loopt tegen het eind van de middag. De tuin heb ik een beetje gefatsoeneerd; het echte snoeiwerk laat ik nog even. Er zit nog steeds vorst in de planning volgens de weermannen. Toch wil ik nog niet naar binnen, dus ga ik erop uit. Te voet. De Nieuwendammerdijk af. Ik fiets hier vaak, maar nu ik loop zie ik veel meer. Ik bewonder geveltuintjes, schoonmetselwerk, glas in lood, wat mensen op hun vensterbank zetten (hoe zit dat toch: bij de een staat de ‘decoratie’ met de voorzijde naar buiten gericht, bij de ander juist naar binnen). Voor ik het weet, ben ik bij de Meeuwenlaan.

Daar, op de hoek van de  Adelaarsweg en de Meeuwenlaan, zit sinds dit weekend een ijssalon: ‘IJskoud de Beste’ prijkt groot aan de gevel. Gisteren was de officiële opening, getuige ook de vele bloemstukken en planten die ze cadeau hebben gekregen. Als ik binnenkom, ben ik niet de eerste: het is druk. De ijsmachines draaien continu. De dame achter de counter vertelt trots dat ze al het ijs zelf maken. Met uitsluitend verse ingrediënten. Ze zijn hiervoor in de leer geweest bij een echte Italiaanse ijsmeester. Ze voegt eraan toe dat de ijsmeester gisteren nog is langsgeweest om de puntjes op de i te zetten. Ik bestel een hoorn met 2 bollen: tiramisu en caramel, en zoek een plekje op een van de zitbanken aan het raam. Het ijs is heerlijk. Smaakvol, zacht en romig. Om me heen hoor ik mensen zeggen “Dit is een aanwinst voor Noord”. “Dit hadden we nog niet”. En inderdaad, zulk lekker ijs heb ik in Noord niet eerder gegeten.

40 jaar geleden zat hier een chocoladewinkel, daar kocht ik weleens een advocaatijsje op weg naar school. Maar dat was toen. Nu zit hier ‘IJskoud de Beste’. De ijssalon is elke dag open van 11.00 uur tot 21.00 uur. En als de zomer losbreekt, wordt dat vast 22.00 uur of later. Ga proeven!

PS. Ze hebben ook heerlijke koffie!

 

Via tante Corrie naar Landmarkt

Woensdag 13 maart 2013 - Tante Corrie. Zo noemen wij het fiets/wandelpad tussen Liergouw en Durgerdammerdijk, aan de buitenzijde van de volkstuinen. De vader van een vriend van vrienden van ons, kwam op dat pad elke keer tante Corrie tegen. En als we onder elkaar zijn, dan weten wij precies welk stukje pad we met tante Corrie bedoelen. Het pad kronkelt lekker, gaat langs berkenbosjes, waterpartijtjes, dan weer langs (geknotte) wilgen. Je hebt een prachtig zicht op de huizen van Durgerdam. Als ik ooit nog eens een tuinhuisje overweeg, dan is het huisje op de foto absoluut favoriet: een vrij uitzicht en een prachtige veranda waarop je heerlijk kunt wegdromen. Tot het zover is, fiets ik er af en toe langs. Een klein rondje tante Corrie is zo gemaakt. Ga je via de Schellingwouderdijk terug naar Noord dan passeer je de Landmarkt.

De Landmarkt vind ik een echte aanwinst voor Noord. Je begrijpt niet dat er bezwaarmakers zijn die de aanwezigheid van de Landmarkt tot aan de Raad van State willen aanvechten. De Landmarkt is een overdekte markt. Of je nu vis, vlees, brood, groenten of kaas nodig hebt, het ziet er allemaal even lekker en vers uit. De producten komen zoveel mogelijk rechtstreeks van de producent, en dat proef je. Daarnaast is er een restaurant (‘Proeverij’) en een koffiehoek (‘Le Perron’) waar je kunt bijkomen van je ommetje via tante Corrie.

Overigens was ik twee dagen later weer bij de Landmarkt: de nieuwe fietskaart van Amsterdam Noord werd gelanceerd en daar mocht ik bij zijn. Het is alweer vijf jaar geleden dat de kaart voor het eerst uitkwam. Als je hoort hoeveel er sindsdien is bijgekomen aan restaurants, café’s, hotels, bed & breakfast accommodaties, rustpunten en wat al niet meer. Ze staan allemaal aangetekend op de fietskaart. De kaart ligt over twee weken bij alle TIP’s (Toeristische Informatie Punten). Haal een exemplaar en ga op verkenning!

www.landmarkt.nl

 

Eerste tekenen van lente in het Vliegenbos

Zondag 10 maart 2013 - Het W.H. Vliegenbos is het oudste stadsbos van de gemeente Amsterdam. Een loofbos, met bijzonder veel iepen en essen. Volgens Wikipedia misschien wel het grootste iepenbos in West-Europa. Het bos werd 100 jaar geleden aangelegd voor recreatieve doeleinden. Later werd het erkend als buffer voor de industrie van Ketjen. Het Vliegenbos heeft inmiddels een stichting die zich inzet voor het behoud van het bos. Deze werd opgericht in 2002 toen woningbouw dreigde. De dreiging is weg, de stichting bleef bestaan.

Van vroeger weet ik dat er in het Vliegenbos van alles te doen was voor kinderen. We gingen er vaak heen tijdens schoolvakanties of om naar de scouting te gaan. Maar toen mijn zus een keer thuiskwam met het verhaal dat een man zijn jas voor haar had opengedaan (ze had een originele potloodventer gezien), verklaarde mijn moeder het Vliegenbos voor ons tot verboden terrein. Later fietste ik er wel doorheen op weg naar de tennisclub of om af te steken naar de Meeuwenlaan. Maar het is nooit een favoriete plek geworden. En dat moest een keer veranderen!

Vandaag organiseert het IVN (Instituut voor natuureducatie en duurzaamheid) een rondleiding door het Vliegenbos. Dat lijkt mij een mooie aanleiding om het bos te leren kennen. Met de gids voorop lopen we de paden af, op zoek naar nieuw groen en ontluikende knoppen. Dan blijkt dat er behoorlijk veel te ontdekken valt; je moet alleen goed kijken. We vinden van alles: kortstmossen, paddenstoelen (elfenbankjes, judasoor, zadelzwammen), de opkomst van daslook en speenkruid en natuurlijk allerlei knoppen aan bomen en struiken. Ondanks de kou raak ik ervan overtuigd dat het Vliegenbos een bestemming is om vaker heen te gaan. De ene helft is parkachtig, de andere helft wat wilder. Verdwalen kun je er niet (hoewel, als wij een vers hakselpaadje aflopen, zijn we mooi onze oriëntatie kwijt…). Geef het bos nog een weekje zon en alle knoppen spatten open.

www.ivn.nl        www.vliegenbos.info

Noorderparkkamer: een en al warmte

Zondag 3 maart 2013 - Op weg naar de Noorderparkkamer, ga ik eerst iets anders verkennen: de wijk Elzenhagen. Ik volg het fietspad in het verlengde van de J.H. van Heekweg. Via een recent aangelegde tunnel, onder de snelweg door, kom ik direct terecht in deze nieuwe woonwijk. Zowel rechts als links is een aantal straten klaar en bewoond, het stuk daartussenin is nog onbebouwd. Ik kriskras er wat doorheen en wat ik zie valt mij niet tegen. De huizen zien er goed uit: het is wat stil, zo op zondag, maar de vrolijke kleuren en de variatie in de gevels doen veel goed. Deze wijk doet niet onder voor bijvoorbeeld IJburg. Ik fiets verder richting het kanaal en vandaar door naar het Florapark.

In de Noorderparkkamer speelt zich elke zondag iets cultureels af. Deze maand is het thema ‘De kunst van kitsch’. Eerlijk is eerlijk: ik ben geen trouwe bezoeker. Vandaar ook dat ik ietwat verbaasd kijk naar wat ik aantref even na 15.00 uur. Het is druk. Ik zie jong en oud, grijzend en trendy, toevallige passanten en (overduidelijk) vaste bezoekers. Hier komt alles en iedereen bijeen. Beetje kletsen, kijken, wachten op wat komen gaat. Op het podium maakt ‘Radio Romantiek’ zich klaar voor een live uitzending. Binnen in de Winterbar zijn kinderen bezems aan het beschilderen. Ook is er koffie, thee, wijn en bier te koop. Met een koffie verkeerd ga ik weer naar buiten. Daar zie ik kinderen zelfgebakken hapjes verkopen; zij sparen zo geld bijeen voor een dagje uit. Ik neem een cake-je voor bij mijn koffie. Een schilderes is bezig met een groot kunstwerk op een zijwand. Overal staan gasbranders en vuurkorven. Verderop houden parkbewoners, biertje in de hand, hun eigen kampvuurtje brandend. Ik kan niet anders zeggen: deze plek straalt een en al warmte uit. En dan moet het optreden van het Smartlappenkoor nog beginnen!

www.noorderparkkamer.nl