Jazzclash in de Roze Tanker

Zondag 24 februari 2013 - Een nieuw initiatief (hoewel nieuw… ze zijn al een jaar bezig blijkt), vraagt om een bezoek. De Roze Tanker is het voormalige BP tankstation langs de Leeuwarderweg. Het is omgedoopt tot BuurtPodium. Officieel heet het een vitrine te zijn waar cultuur wordt aangeboden. De organisatie ligt in handen van vrijwilligers. Je kunt de ruimte huren voor een feestje of vergadering. Bands kunnen gratis repeteren in ruil voor een optreden. Lokale kunstenaars mogen er exposeren. Maar de Roze Tanker programmeert ook zelf. Zo is het elke laatste zondag van de maand – van 17.00 tot 20.00 uur - tijd voor een ‘jazzclash’. En daar ga ik vandaag heen.

Geboekt is DASH!: een jazzfunksoul combinatie met Maarten Ornstein (sax), Eric Hoeke (drums) en Alex Oele (bas). Het idee van de jazzclash is dat de band de eerste set speelt in de vertrouwde bezetting en voor de tweede set een speciale gast uitnodigt. DASH! heeft Matthias Konrad (trombone) gevraagd. Maar er zijn ook andere musici aanwezig die mee willen spelen, ook dat kan. Zo kan het zomaar gebeuren dat de band vanmiddag verder uitdijt met een violist, gitarist en een vibafonist. De zeven man op, voor en naast het kleine podium spelen gepassioneerd en zorgen voor een stevige jamsessie. En ondertussen is er buiten een lichtshow gaande onder de luifel. Het levert een bijzondere combinatie op.

Toegang is gratis, drankjes en hapjes zijn te koop voor een alleszins redelijke prijs. Ik heb echt het gevoel iets ontdekt te hebben. Deze prachtige proeftuin voor alles wat onder cultuur valt, heeft meer bekendheid nodig. Want hoe meer mensen de Roze Tanker weten te vinden, des te groter de kans dat zij mag voortbestaan.

www.hetisnu.nl

Ransdorp op een extreem koude ochtend

Donderdag 21 februari 2013 - Zonder plan om hierover een blog te schrijven, ging ik vanmorgen een stuk hardlopen. Ik koos voor een rondje Ransdorp, een rondje van zo’n 8 à 9 kilometer. Er waait een snijdende, noordoosten wind, het is rond het vriespunt en onbewolkt. Eigenlijk dus prachtig winterweer. Eenmaal op de Liergouw voel ik de warmte van de zon in mijn gezicht. De zon staat nog laag en ik raak geroerd door de schitterende lichtval. Wat is dit toch mooi. Rechts, in het tegenlicht, de contouren van Durgerdam. Links voor me Ransdorp met zijn vierkante toren. En verder allemaal weiland, hier en daar een boerderij, zwanen, eenden, vogels waarvan ik de naam niet ken. Hele zwermen vliegen door de lucht. Alles kwaakt en kwettert. Dit is Waterland in zijn puurste vorm.

Ik laat mijn gedachten de vrije loop en dwaal af naar vroeger. Hoe komt het toch dat ik zo graag buiten ben? Dan zie ik hoe mijn ouders elke zondag ‘even gingen luchten’. Ze liepen het kanaal af, het draaibruggetje over, en aan de andere kant weer terug. Of ze gingen richting de Willem II sluizen. Er zat weinig variatie in. Toch was het altijd fijn, dat wandelingetje op zondag.

De route die ik nu aan het rennen ben, zou een uitstekende wandeling zijn. De Liergouw meandert lekker, Ransdorp zelf is leuk om doorheen te lopen, en het fietspad langs de Weersloot (te bereiken via het bruggetje links achter de kerk), geeft weer die heerlijke rust. Je kunt zelfs halverwege pauze nemen in het café (open vanaf 15.00 uur) of desnoods terug met bus 30 (rijdt in het weekend als belbus) als het je toch teveel is.

Voor wie alleen kan wandelen met een concreet doel voor ogen: zaterdag 9 maart kun je de toren van Ransdorp beklimmen. Het is dan ‘Open Toren Dag’. Een betere aanleiding kan ik niet bedenken.

www.opentorendag.nl

Pllektrumsessies op een voorjaarsdag

Zondag 17 februari 2013 - Na weken van sneeuw en ijs is het vandaag bijna warm te noemen. Blauwe lucht, laagstaande zon, weinig wind. Het plan vandaag is om naar Pllek te gaan, op het NDSM terrein. Pllek is vorig jaar gestart met een zandstrandje, direct aan het IJ, en een verzameling half open zeecontainers die beschutting boden tegen wind en regen. Het voelde goed, zag er uitnodigend uit en kreeg meteen al veel aanloop. Afgelopen winter is er een dak geplaatst en een volledig glazen voorwand. Het is nu een café-restaurant voor alle jaargetijden.

Nieuw in de programmering zijn de ‘Pllektrumsessies’: voortaan elke 3^e zondag van de maand, van 16.00 tot 20.00 uur, gratis toegang. Muzikanten, singer-songwriters en solisten worden uitgenodigd om op te treden. Solo, of samen met de band. Een soort open podium, maar dan voor musici. Nieuwsgierig als wij zijn, pakken we de fiets en gaan op weg. De middag begint goed: het is zulk lekker weer dat we buiten op het terras van Pllek beginnen met een drankje. Het uitzicht is onovertroffen: we kijken over de volle breedte naar de skyline van de stad. Het IJ ligt letterlijk aan onze voeten. En dan die laagstaande zon, die maakt het heerlijk warm. Onze dikke winterjas blijft aan, maar de handschoenen kunnen uit. Manlief verklaart officieel de lente als begonnen; ik kan het alleen maar met hem eens zijn.

Als de sessies gaan beginnen, zoeken we binnen een plekje. Dat is nog moeilijk, want het is werkelijk stampvol. Elke muzikant speelt een minuut of 20 en maakt dan plaats voor de volgende. De sfeer is uitstekend, daar ligt het niet aan, maar de muzikale inbreng valt ons ietsje tegen. Maar ‘who cares’? De drankjes smaken goed, evenals de borrelhap. Het werd een lekkere lay-down zondagmiddag.
www.pllek.nl

Binnenkijken in het nieuwe Paleis van Justitie

Zaterdag 9 februari 2013 - Vorige week maakte ik, tijdens een wandeling met vriendinnen door de Jordaan, ook een ommetje over het schiereiland vlakbij het CS. Daar waar vroeger de havenpolitie was gevestigd. Op dit nieuwe stukje Amsterdam staan verschillende bijzondere gebouwen. Ze vallen op in kleur, vorm en uitstraling. On-Nederlandse architectuur noemden wij het. Vooral het groene gebouw in het midden dat naar boven uitloopt in een gebogen punt. Intrigerend. Tijdens die wandeling kwam ter sprake dat één van de gebouwen, het Paleis van Justitie, zaterdag 9 februari open dag zou houden. Je kon dan onder andere de cellen bezichtigen. Nou, dat wilde ik wel. Dus daar ben ik vandaag op afgegaan. Puur uit nieuwsgierigheid. Ik ben alleen niet de enige…

Het gerechtshof Amsterdam verhuist half april van de Prinsengracht naar de nieuwbouw, maar vandaag biedt zij ´een unieke kans om een kijkje achter de schermen te nemen´. Dit lees ik in de flyer die verkreukeld op een tafeltje ligt. Ik zie nergens ongeschonden exemplaren liggen; alle flyers zijn al uitgedeeld. Want wat is het druk. (15.000 bezoekers zijn erop afgekomen lees ik later in de krant.) De rondleiding laat ik aan mij voorbij gaan. Ik kan de entree bezichtigen, het trappenhuis en enkele zittingszalen. Alles is strak en functioneel. En veel, heel veel marmer. Voor het bekijken van de cellen moet ik weer naar buiten, de hoek om en de andere ingang nemen. Die rij is echter zo lang dat ik het cellengebied laat voor wat het is. Ik neem me voor om bij een volgende ´open dag´ het echt strategisch aan te pakken: vroeg op pad gaan, en zorgen dat je binnenbent voordat de meute op gang komt.

Toch een conclusie: het Paleis van Justitie is slechts één onderdeel van het ´Masterplan voor IJDock´, de gezamenlijke naam voor alle nieuwbouw op dit schiereiland. Ook zonder open dag is dit nieuwe stukje Amsterdam het absoluut waard om van dichtbij te bekijken.

Twiskemolenloop bij gure wind

Zondag 3 februari 2013 - Het is koud. En er waait een behoorlijke wind. Vanmiddag wordt regen voorspeld, dus als ik eruit wil, dan in de ochtend. Het wordt een sportief uitje. Ik neem de fiets. Op nog geen half uurtje fietsen (mijn tellertje wijst 7,5 km aan) ben ik in Landsmeer. AC Waterland organiseert vandaag de 4^e Twiskemolenloop: een leuke, recreatieve hardloopwedstrijd waar alleen de 1^e plek wordt beloond met een bos bloemen. Het gaat er hier altijd heel ontspannen aan toe. In de kantine serveren ze erwtensoep en broodjes kroket. En het is (bijna) altijd goed loopweer – hoewel ze dat natuurlijk niet in de hand hebben…

Er zijn vier afstanden: 5, 10, 16 en 21 km. Ik schrijf me in voor de 10. Vanaf de atletiekbaan loop je zo het Twiske in. Het Twiske is een prachtig natuurgebied waar je flink in kunt verdwalen als je het niet kent. De route vandaag is gelukkig uitgezet en bewegwijzerd met bordjes. Mensen die hier vaker komen, verdwalen niet meer. Dan is de routing namelijk heel duidelijk: centraal in het gebied ligt een groot meer. Met strandjes aan de randen en tal van wandel- en fietspaden. Het is een open landschap. Lucht en vergezichten zijn belangrijk. Ook nu, nu het winter is, is het landschap indrukwekkend. De 10 km is uitgezet in het gebied rechts van het meer. Bij de 16 km lopen ze om het meer heen.

Je kunt het Twiske van alle kanten benaderen: rechts heb je Landsmeer en Den Ilp, links ligt Oostzaan, en in het zuiden Amsterdam Noord. Eigenlijk kan het niet missen. Terug op de fiets heb ik de wind in de rug; ik hoef de trappers alleen maar rond te draaien. Vanmiddag mag ik van mezelf lekker met een boek op de bank. Wel verdiend!
Voor informatie: AC Waterland

 

Koffie met magistraal uitzicht bij Eye

Maandag 28 januari 2013 - De dooiaanval, die gisteren inzette, heeft nog niet alle gladheid kunnen wegpoetsen. Toch ga ik naar buiten, als compensatie voor gisteren. De hele zondag ben ik, met joggingbroek aan, binnenshuis gebleven. Ook heerlijk op zijn tijd. Maar vandaag moet ik er uit! Ik stel mezelf een beloning in het vooruitzicht: koffie bij Eye.

Ik ga pittig wandelen. Ofwel stevig doorstappen. De natuur is nog in ruste, dus daar hoef ik niet naar te kijken. Het ijs in de sloten is niet meer mooi om te zien. Dan maar de kortste weg. Langs de huizen, via de nieuwe bruggen passeer ik de snelweg, door het buurtje waar ik ben opgegroeid (altijd leuk, even langs memory lane), via het Meidoornplein naar het IJ. Hoe dichter ik bij het IJ kom, des te meer horeca ik zie: cafe Ot en Sien natuurlijk, dan is er Coffee Kate, cafe restaurant De Pont en de (nu gesloten) Tolhuistuin. Maar mijn doel was Eye, en Eye wordt het. Na een klein uurtje ben ik er. Zo tegen de blauwe lucht komt het gebouw helemaal mooi naar voren. Wat een aanwinst voor Noord. Even het buitenterras verkennen. Het is te koud nog om er lang te blijven, dus ga ik naar binnen. Voor het eerst moet ik bekennen. Terwijl het gebouw al zeker een jaar open is. Schandalig eigenlijk.

Het restaurant is veel groter dan ik dacht. Er zijn verbazingwekkend veel zitplaatsen. Gelijkvloers, maar ook de hoogte in. Als in een theater heeft iedereen die hier zit uitzicht op het IJ. Door de gebogen glazen wand, heb je ook nog eens meer dan 180 graden zicht. Dit is echt magistraal! De bediening is vlot en aardig. De lunchkaart ziet er lekker uit; zal dat voor de dinerkaart ook gelden? Mijn koffie verkeerd is zoals die moet zijn. Alleen… zit er geen koekje bij. Die kun je bijbestellen. En dan krijg je wel 2 heerlijke madeleines…
www.eyefilm.nl

Het eindpunt van de Volendammerweg

Donderdag 10 januari 2013 - Aan de vooravond van een voorspelde vorstperiode, is het nog redelijk warm voor de tijd van het jaar. We hebben dagen lang geen zon gezien, alleen maar grijze luchten. Maar nu zie ik de zon weer. En grote stukken blauwe lucht. Een mooi moment om er even uit te gaan. Te voet.

Ik neem de Volendammerweg, loop langs het in aanbouw zijnde Waterlandplein, steek de IJdoornlaan over, loop langs huizenblokken en rommelige tuintjes. Het is niet allemaal even mooi om te zien. En het wordt alleen maar erger: als je de A10 onderdoor bent, eindigt de openbare weg op een parkeerplaats. Geen paniek. Volg het fietspad rechtdoor, tot voorbij de bosjes, loop het bruggetje op en zie daar… daar ontvouwt zich de weidsheid van Waterland. Puur natuur, in welke richting je ook kijkt. Weiland, water, overal vogels, hier en daar een boerderij. Links de spitse kerktoren van Zunderdorp, rechts de stompe variant van Ransdorp. Nog verder rechts Durgerdam aan die fotogenieke dijk. Als je goed tuurt kun je de silo van Holysloot herkennen en de contouren van Broek in Waterland. De elektriciteitsmasten lijken uit de toon te vallen, maar doen dat toch niet: ze horen bij dit landschap. Dit is een prachtig zicht.

Ooit tipte ik dit punt aan een student die anti-kraak woonde in de Dijkmanshuizenstraat, net voor de sloop. “Ik heb niet zoveel met Noord” had hij mij gezegd, waarop ik hem aanspoorde eens het einde van de Volendammerweg op te zoeken. Dat heeft hij gedaan. Hij was zo verrukt van wat hij zag dat hij meteen, met gitaar en vriend achterop de bagagedrager, tot aan Monnickendam is doorgefietst. Zijn blik op Noord was voorgoed veranderd.

Voor vandaag hou ik het op een kort rondje: ik ga linksaf de Zwarte Gouw af. Halverwege passeer ik nog een soort nutstuin op een eilandje. Van wie zou dat zijn? Dat zoek ik nog wel een keer uit. Ik loop verder, de Beemsterstraat uit richting huis. Toch lekker een uur buitenlucht.

 

De centrale bibliotheek

Donderdag 17 januari 2013 - De winter is gevallen: alle straten en stoepen zijn bedekt met een dikke laag sneeuw. Fietsen is nu niet aan mij besteed, het openbaar vervoer heeft aan mij een goeie: ik heb een OV-kaart.

Met de bus ben ik in een kwartier op het Centraal Station. Vandaar is het nog maar een klein stukje lopen voor een uitstekende binnen-activiteit: de centrale vestiging van de Openbare Bibliotheek Amsterdam (OBA) op het Oosterdokseiland. Een geweldig gebouw – al is niet iedereen dat met mij eens – omdat het ruim is, uitnodigend en een en al rust uitstraalt.  Jo Coenen is de architect.

De OBA staat nu vijf jaar op deze plek (daarvoor op de Prinsengracht, maar toen kwam ik er bijna nooit). Elke dag is het open van 10.00 tot 22.00. En ook zonder bibliotheekpas kun je rustig naar binnen. Zeven etages plus een kelder vol kinderboeken. Op elke etage staan de heerlijkste stoelen. Zoek een plek aan tafel of plof neer op een riante fauteuil en lees zoveel je kunt. Het is zo rustig, niemand bemoeit zich met je. Iedereen die je ziet, zit in zijn eigen wereld. Studeren, werken, sommigen hebben hun eigen laptop mee.

De begane grond is mijn favoriet: hier bevinden zich de tijdschriften. Planken vol. Rijen dik. De meest recente vooraan, onder de klep eerdere edities. Welk onderwerp je ook zoekt, er is een tijdschrift van. En je vindt ze allemaal hier, uitgestald per onderwerp. Ook hier staan prima stoelen met een goede zit. Ondertussen dorstig? Op dezelfde verdieping is de koffiecorner, op de bovenste etage zit Laplace, en direct naast de OBA heb je cafe/restaurant Vapiano.

Eigenlijk kan ik me niet voorstellen dat je er nog niet bent geweest. Maar toch geldt dat ongetwijfeld voor vele Noorderlingen. Terwijl het zo dichtbij is… Gaan!
www.oba.nl